Εστέτ παλιμπαιδισμοί 35άρηδων και πρόχειροι μιμητισμοί ναρκισσευόμενων φαν των Residents. Φοβάμαι πως η δουλειά των Erasers (Γ. Κωνσταντινίδης, Γ. Κακανάκης και οι συνεργάτες τους) στο μεικτό θέαμα «War is War» δεν ήταν κάτι περισσότερο από αυτό. Η ηθελημένη ελλειπτικότητα έκρυβε μια έλλειψη δημιουργικότητας, άποψης και γνώσης. Είναι θλιβερό να βλέπεις μεγάλους ανθρώπους να παριστάνουν τους πιτσιρικάδες τεχνο-freaks ταραχοποιούς «κακοποιώντας» τη Θεοδώρα Τζήμου (guest star εκείνη τη βραδιά), απλώνοντας τα σάλια τους σε ζελατίνες, κλοτσώντας πάγκους, καίγοντας μαγνητοταινίες και ουρλιάζοντας εξυπνακίστικα σχόλια στα αγγλικά, ενώ ταυτόχρονα αναλώνονται σε ναρκισσευόμενα αυτιστικά παιχνίδια με κάμερες, laptops και industrial βόμβους-ενθύμια των '90s. Το αποτέλεσμα; Ηχορύπανση, πόζα και μπόχα, σε ένα κοινότοπο, άτεχνο, παλιομοδίτικα decadence και στην ουσία ασόβαρο και αδιάφορο θέαμα για την πιο σοβαρή και σημαντική ιστορία του κόσμου, τον πόλεμο.